Wel of geen recessie aanstaande? De tegenstrijdigheden uitgelegd
Beleggers laten hun recessievoorspellingen vallen voor het eerst sinds april 2022, met een groeiend vertrouwen in de economische veerkracht en een stijging van de wereldwijde aandelenallocaties naar een tweejarig hoogtepunt.
De Amerikaanse economie toonde een verrassende groei van 2,5% in 2023, ondanks hogere rentetarieven, aangedreven door sterke consumentenbestedingen en een solide arbeidsmarkt, waardoor recessierisico's werden afgewend.
Citi's hoofdeconoom voorspelt echter een recessie midden 2024, met waarschuwingssignalen zoals stijgende creditcard wanbetalingen en een daling in retailverkopen.
In de immer wispelturige wereld van de financiën lijkt het tij te keren. Na maanden, zo niet jaren, van doemscenario's over recessies en economische neergang, is er een opvallend optimisme merkbaar onder beleggers en analisten. Uit een recente enquête van Bank of America, met respondenten die gezamenlijk een oogverblindende $568 miljard beheren, blijkt dat de angst voor een recessie plaatsmaakt voor een hernieuwd vertrouwen in de economie.
Cashposities zijn gedaald en de allocatie naar wereldwijde aandelen heeft een piek bereikt die we al twee jaar niet meer hebben gezien. Maar liefst 65% van de ondervraagden verwacht een 'soft landing', een scenario waarbij de economie geleidelijk afkoelt zonder in een recessie te belanden. Dit optimisme wordt gevoed door een binnenkort startende reeks van renteverlagingen die door centrale banken over de hele wereld worden geanticipeerd, ondanks de terughoudende houding van de Federal Reserve.
Twee economische grootmachten bevinden zichzelf sinds kortgeleden al in een recessie, met Japan die worstelt tegen de krimp van de bevolking en het VK die het gevecht met dalende consumentenuitgaven lijkt te verliezen. In dit artikel ga ik verder in op de verschillende visies rond de eeuwig gestelde vraag: ´´Is er een recessie op komst?´´, in dit geval specifiek in Amerika. Omdat je hier in het nieuws vaak compleet verschillende meningen over hoort, net welke analist je toevallig treft, leek het mij goed dit eens op een rijtje te zetten. Een duidelijk antwoord geven gaat uiteraard lastig worden, maar het is belangrijk te begrijpen wat de kernpunten zijn van de huidige tegenstrijdige meningen rond deze vraag.
Technologische Euforie
De techsector, vaak de barometer van het beleggerssentiment, staat in het middelpunt van deze positieve draai. Met de S&P 500 die recordhoogtes bereikt, gedreven door AI-enthousiasme en een sterk winstseizoen, lijken beleggers all-in te gaan op technologieaandelen.
De 'Magnificent 7', de zeven grootste Amerikaanse bedrijven qua marktwaarde, waaronder titanen als Apple en Microsoft, zijn nog steeds de meest populaire allocaties onder fondsmanagers. Dit wijst op een diepgeworteld geloof in de duurzaamheid van de techgedreven groei, ondanks de schommelingen in onder andere de Chinese aandelenmarkt het kerende sentiment. Dit onderstreept voor mij ook weer het feit dat wellicht juist in tijden van mogelijke recessie de tech sector kan blijven groeien, mits je de gezonde bedrijven eruit kiest uiteraard.
De Schaduwzijde van het Optimisme
Desondanks waarschuwen sommige vooraanstaande economen dat dit optimisme voorbarig kan zijn. De hoofdeconoom van Citi projecteert een heel ander scenario: een recessie midden 2024. Ondanks de huidige kracht van de arbeidsmarkt en de consumentenbestedingen, signaleren bepaalde indicatoren, zoals een toename in creditcard wanbetalingen en een terugval in de retailverkopen, potentieel onheil.
Deze signalen suggereren dat de fundamenten van de economie wellicht niet zo solide zijn als ze op het eerste gezicht lijken. De kloof tussen de rijke data van nu en de sombere vooruitzichten voor morgen roept vragen op over de duurzaamheid van de huidige economische groei.
Het dilemma wordt verder versterkt door gemengde berichten vanuit de vastgoedsector en de consumentenmarkt. Hoewel de economie op papier floreert, met een groei die velen hebben verrast, wijzen de stijgende wanbetalingen en de afkoelende retailverkoop op een onderstroom van financiële instabiliteit. Dit suggereert dat de impact van de Federal Reserve's renteverhogingen mogelijk nog moet doorsijpelen, met alle gevolgen van dien.
Dan zijn er nog de aanhoudende arbeidstekorten, waarbij 1,7 miljoen Amerikanen ontbreken in het arbeidsbestand vergeleken met februari 2020. Met 9,5 miljoen openstaande vacatures en slechts 6,5 miljoen werklozen, blijven vele banen onvervuld. Factoren zoals vroegtijdige pensionering dragen bij aan dit tekort, waardoor het herstel van de arbeidsmarkt en de bredere economie wordt belemmerd. We horen daarentegen ook veel mensen dit juist als iets positiefs aanhalen, liever meer banen beschikbaar dan te weinig toch? Vandaar dat het net is door welke bril je deze data bekijkt uiteraard, echter kan het in de deze tijden waarbij een recessie op de loer ligt mogelijk desastreus als deze arbeidstekorten aanhouden.
Hierbij moet ik ook zeggen dat de gevolgen van dit tekort erg sectorafhankelijk zijn, zo zien we in de tech sector juist steeds meer ontslagen, waarbij bedrijven focussen op automatisering en een kleiner personeel bestand. Deze mogelijkheid, waarbij voorbeelden als Meta laten zien dat het het pad naar winstgevendheid exponentieel kan versnellen, is echter niet voor elk soort bedrijf weggelegd uiteraard.
Inflatiecijfers VS
Terwijl de wereld de adem inhoudt over mogelijke recessies in Japan en het VK, en speculaties over de economische toekomst van de VS rijzen, werpt een nieuw inflatierapport uit Amerika een schaduw over de financiële markten. De inflatie in januari daalde licht naar 3,1%, van 3,4% in december, een stap in de juiste richting, zou men zeggen. Echter, in de schaduw van deze daling loert de kerninflatie onbewogen op 3,9%, met prijsstijgingen exclusief voedsel en energie van 0,4% op maandbasis. Voor de fijnproevers van financiële data is dit een bitterzoet voorgerecht: onder deze cijfers schuilt een diepere malaise.
De diensteninflatie, die in januari maar liefst 0,7% maand-op-maand en 5,4% jaar-op-jaar bedroeg, blijft de grootste boosdoener. Het lijkt alsof elke stap vooruit onmiddellijk wordt gevolgd door twee stappen terug. En als we dan kijken naar de huurmarkt, zien we een vergelijkbaar verhaal van verwachtingen versus realiteit. Hoewel de logica suggereert dat dalende huizenprijzen uiteindelijk moeten leiden tot lagere huren, blijft deze verwachting grotendeels onvervuld, met dank aan zowel structurele vertragingen als de onverwachte impact van illegale immigratie die de vraag opdrijft.
Deze cijfers vormen een cruciale context voor het bredere economische plaatje in de VS, vooral in het licht van de recente berichten over de economische groei en consumentenbestedingen. Terwijl de Amerikaanse economie tekenen van veerkracht toont, met een onverwacht hoge BBP-groei en sterke consumentenbestedingen, werpen de inflatiecijfers een vraagteken op deze optimistische beoordeling. De discrepantie tussen de algemene inflatie en kerninflatie benadrukt de complexiteit van de economische uitdagingen waar de Fed voor staat.
De Fed, met haar doelstelling van 2% inflatie, staat voor een moeilijke taak. De januari-cijfers onderstrepen dat het gevecht tegen inflatie verre van gewonnen is. Met elke maandelijkse prijsstijging van 0,4%, blijft de doelstelling een verre droom. Bovendien, als de Federal Reserve besluit de rente niet te verlagen, zoals sommigen hopen in 2024, kan dit verdere onrust zaaien in de financiële markten, wat potentieel een recessie zou kunnen uitlokken.
In het licht van deze ontwikkelingen blijft de vraag of de VS de dans kan ontspringen die Japan en het VK leiden naar economische recessie, een open vraag.
De Amerikaanse economie heeft zichzelf bewezen als verrassend veerkrachtig, maar de inflatiecijfers van januari herinneren ons eraan dat er nog veel onzekerheid is. In deze financiële thriller, met de Fed in de hoofdrol en de inflatie als antagonist, blijft men in spanning wachten op de volgende zet. Inflatie blijft een hardnekkige zorg, ondanks lichte verbeteringen. De kerninflatie, die stug hoog blijft, signaleert dat de kosten van levensonderhoud en zakendoen niet significant dalen, wat een directe invloed heeft op consumentengedrag en bedrijfsinvesteringen. Dit is in tegenspraak met het vertrouwen dat bijvoorbeeld uit de enquête van Bank of America spreekt en zet vraagtekens bij de duurzaamheid van het huidige economische herstel.
Conclusie
Wanneer we de positieve en negatieve perspectieven naast elkaar leggen, ontvouwt zich een interessante mix van economische prognoses. Enerzijds is er het aangewakkerde optimisme, gevoed door technologische vooruitgang en macro-economische indicatoren die wijzen op aanhoudende groei. Anderzijds staan we voor waarschuwingssignalen die niet genegeerd kunnen worden: toenemende schuldenlasten en signalen van een afkoelende consumentenmarkt.
De waarheid, zoals vaak, zal waarschijnlijk ergens in het midden liggen. De Amerikaanse economie heeft een opmerkelijke veerkracht getoond, maar de vraag blijft of deze kan worden volgehouden in het licht van oplopende schulden en mogelijke marktverzadiging. Het komende jaar zal cruciaal zijn in het bepalen van de richting: ofwel blijven we de vruchten plukken van een robuust en herstellend lijkende economie, ofwel worden we geconfronteerd met de onvermijdelijke correctie die door sommigen wordt voorspeld.
Terwijl beleggers en analisten hun adem inhouden en de markten nauwlettend in de gaten houden, blijft de economie een bron van eindeloze speculatie.
Heb je vragen of opmerkingen? Stuur dan een e-mail naar rens@debelegger.nl
Comments