Dit aandeel heeft een gouden businessmodel - koopkans?
- Jelger Sparreboom
- 13 feb
- 5 minuten om te lezen
In het kort:
Mastercard heeft een bijna onaantastbaar concurrentievoordeel door zijn schaalbare en kapitaallichte verdienmodel, met een brutomarge van bijna 100% en een operationele marge van 60%.
De omzet groeit jaarlijks met gemiddeld 11,5%, gedreven door een stijgende 'take rate' (+3% per jaar) en een toenemend transactievolume (+8-9% per jaar), terwijl vrijwel alle winst naar aandeelhouders terugvloeit via aandeleninkoop en dividend.
De forward P/E ratio ligt rond de 35, wat historisch aan de dure kant is, maar de groei in fraudedetectie, data-analyse en cybersecurity zou kunnen helpen om het hoge rendement op lange termijn vast te houden.
Mastercard is een van de meest indrukwekkende bedrijven in de financiële wereld, niet alleen vanwege zijn winstgevendheid, maar vooral vanwege de bijna onaantastbare competitieve positie die het heeft opgebouwd. Het concurrentievoordeel is bij Mastercard erg breed en diep. Dit maakt het bedrijf bijna onmogelijk te verslaan, ondanks de opkomst van nieuwe technologieën en concurrenten. Maar waaruit bestaat dit voordeel precies?
Het concurrentievoordeel van Mastercard
Mastercard is geen kredietverstrekker, zoals veel mensen denken. In plaats daarvan is het puur een "card network" dat betalingen faciliteert tussen consumenten/bedrijven en banken. Wanneer je met een Mastercard betaalt, is het niet Mastercard zelf die het geld voorschiet, maar jouw bank. Mastercard verdient geld door een klein percentage van elke transactie op zijn netwerk te innen, zonder zelf enig kredietrisico te dragen.
Dit model is briljant omdat het extreem schaalbaar en kapitaallicht is. Mastercard heeft geen enorme hoeveelheden geld nodig om leningen te verstrekken, en de kosten zijn grotendeels beperkt tot het onderhouden van datacenters en het verwerken van betalingen. Hierdoor heeft het bedrijf een brutomarge van bijna 100% en een operationele marge van bijna 60%. Er zijn maar weinig bedrijven ter wereld die zulke hoge marges kunnen hanteren.
Een van de belangrijkste oorzaken van de sterke positie van Mastercard, is het zelfversterkende concurrentievoordeel. Dit betekent dat hoe meer partijen het betaal-netwerk gebruiken, hoe sterker het wordt. Dit zijn de vijf betrokken partijen:
Consumenten: Gebruiken Mastercard omdat het bijna overal wordt geaccepteerd en biedt voordelen zoals cashback en loyaliteitsprogramma's.
Bedrijven: Accepteren Mastercard-betalingen omdat consumenten dit verwachten en het veiliger en efficiënter is dan contant geld.
Uitgevende Banken: Banken geven Mastercard-kaarten uit aan klanten omdat ze er transactiekosten op verdienen.
Acquirer Banken (de bank van de verkoper): Faciliteren betalingen voor bedrijven en verdienen ook transactiekosten.
Mastercard zelf: Onderhoudt het netwerk, verwerkt betalingen en biedt extra diensten zoals fraudedetectie en data-analyse.
Dit netwerkeffect creëert een zelfversterkende cyclus: hoe meer consumenten en bedrijven Mastercard gebruiken, hoe aantrekkelijker het netwerk wordt voor banken, en hoe meer banken Mastercard ondersteunen, hoe meer consumenten en bedrijven het zullen blijven gebruiken. Dit maakt het vrijwel onmogelijk voor nieuwe spelers om de markt binnen te dringen.
Mastercard en Visa vormen samen een duopolie in de wereldwijde debit- en credit-cardbetalingen. Mastercard wordt geaccepteerd in meer dan 210 landen en ondersteunt betalingen in 150 verschillende valuta's. Er zijn wereldwijd miljarden Mastercard-kaarten in omloop, en het netwerk verwerkt biljoenen dollars aan transacties per jaar.
Dankzij deze enorme schaal is het voor nieuwe concurrenten vrijwel onmogelijk om een concurrerend netwerk op te bouwen. Zelfs grote bedrijven zoals Walmart en JPMorgan hebben geprobeerd om een alternatief betalingssysteem op te zetten (zoals het gefaalde "CurrentC"), maar dat was zonder succes. De acceptatiegraad en betrouwbaarheid van Mastercard en Visa zijn simpelweg te hoog om te overtreffen.
Analyse van groei en winstgevendheid
De winstgevendheid van Mastercard wordt grotendeels bepaald door de take rate, het percentage dat het bedrijf verdient op elke uitgevoerde transactie. Deze take rate is de afgelopen jaren gestegen en vormt een belangrijk gedeelte van de totale winstgroei. In 2014 lag dit percentage op ongeveer 0,2%, maar inmiddels is het toegenomen tot 0,3%.
Hoewel een stijging van 0,1 procentpunt misschien bescheiden lijkt, heeft het een enorme impact op de inkomsten. Omdat Mastercard jaarlijks biljoenen dollars aan transacties verwerkt, levert zelfs een kleine verhoging miljarden extra omzet op. De jaarlijkse groei van dit percentage is historisch gezien ongeveer 3%.
Belangrijk om op te merken is dat deze stijging ook direct bijdraagt aan de winstgroei. Omdat Mastercard een extreem kapitaallicht bedrijf is met een brutomarge van bijna 100% en een operationele marge van 60%, betekent dat elke verhoging van de ‘take rate’ en daarmee verhoogde omzet bijna volledig als extra winst meetelt.
Een ander belangrijke factor van de winstgroei is de totale waarde van transacties die jaarlijks met Mastercard worden gedaan. Wat bijna elk jaar stijgt.
Deze groei van transactievolume bestaat deels uit inflatie en pure groei, en komt uiteindelijk neer op ongeveer 8,5% per jaar. Als je de combinatie van het stijgende transactievolume en de stijgende ‘take rate’ samenvoegt, kom je uit op een uiterst voorspelbare omzetgroei van 11,5%.
Bovendien besteedt Mastercard historisch gezien minder dan 5% van zijn omzet aan kapitaalinvesteringen (CapEx), wat uitzonderlijk laag is vergeleken met andere techbedrijven die gemiddeld tientallen procenten van hun omzet investeren.
Dit betekent dat vrijwel alle winst kan terugvloeien naar aandeelhouders via share-buybacks en dividend: wat je terug kan zien in de ‘shareholder yield’.
Shareholder yield is het percentage wat terugvloeit naar aandeelhouders in dividend en share-buybacks. Dit ligt historisch rond de 2-2,5%, met uitzondering van de kredietcrisis en de Coronapandemie.
De verwachte koers voor Mastercard wordt voornamelijk gedreven door een combinatie van omzetgroei, stijgende marges en aandeleninkoop. Volgens de analyse groeit de omzet met gemiddeld 11,5% per jaar, gedreven door een combinatie van transactievolume-groei (+8-9% per jaar) en een stijgende take rate (+3% per jaar).
Omdat Mastercard een brutowinstmarge van bijna 100% heeft en nauwelijks kapitaalinvesteringen nodig heeft, wordt bijna alle winst teruggegeven aan aandeelhouders via buybacks en dividend. Hierdoor voegt Mastercard jaarlijks nog ongeveer 2,5% rendement toe via aandeleninkoop en dividend, waardoor de koers op lange termijn zou kunnen stijgen met 14% per jaar.
Deze analyse komt aardig overeen met de bredere consensus. Opvallend is dat de verschillen tussen de hoogste en laagste analistenvoorspellingen klein zijn. Voor 2027 ligt de meest optimistische schatting op 40,42 miljard en de meest pessimistische op 39,09 miljard omzet.
Een nadeel van deze zeer consistente winstgroei is dat de prijs van het aandeel er vaak volledig op ingesteld is. Zo ligt de forward P/E (prijs/winst) van Mastercard meestal rond de 30x en is nu 35x. Dit betekent dat beleggers 34 keer de verwachte winst betalen voor een aandeel. In de afgelopen tien jaar heeft deze verhouding geschommeld tussen 25x en 40x. Op dit moment staat het op 35x, wat aan de dure kant is voor Mastercard.
Hoewel de kernactiviteit al zeer rendabel is, diversifieert Mastercard ook in groeisegmenten zoals fraudedetectie, data-analyse en cybersecurity. Deze "Value Added Services" vormen inmiddels bijna 40% van de totale omzet en groeien elk jaar sneller dan de hoofdactiviteit. Dit kan Mastercard helpen om de hoge groeipercentages aan te houden, zelfs naarmate het bedrijf nog groter wordt.
Er zijn ook risico’s die de consistente omzetgroei negatief kunnen beïnvloeden. Regulering is een potentieel gevaar, omdat overheden zouden kunnen proberen om het duopolie van Mastercard en Visa te doorbreken. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren door strengere regels rond transactiekosten, wat de winstmarges onder druk zou kunnen zetten.
Daarnaast ontwikkelen grote technologiebedrijven zoals Apple en Google hun eigen betaaloplossingen, zoals Apple Pay en Google Pay. Hoewel deze systemen momenteel nog via Mastercard en Visa lopen, blijft het een mogelijkheid dat zij in de toekomst alternatieve netwerken ontwikkelen die het traditionele betaalsysteem kunnen verstoren.
Commenti